تاثیر شوری آب بر روی برخی شاخص‌های رشد چهار نوع چمن در منطقه سیستان

امروزه از چمن‌ها به طور وسیعی در فضای سبز استفاده می‌شود از این‌رو شناخت میزان تحمل آنها به تنش‌های مختلف محیطی از جمله شوری، از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل جنس‌های مختلف چمن (فستوکا (Festuca rubra)، چمن هلندی (Poa pratensis)، چمن آفریقایی (Cynodon dactylon) و لولیوم (Lolium perenne)) و آب آبیاری حاوی غلظت‌های مختلف کلرید سدیم (صفر، 0/5، 1، 1/5 و 2 درصد معادل با قابلیت هدایت الکتریکی صفر، 6.25، 12/5، 18/75، 25 دسی‌‌زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد، کلیه شاخص‌های رشد گیاه شامل (وزن تر و خشک ساقه، ارتفاع ساقه، تعداد پنجه، طول و وزن ریشه) با افزایش شوری آب آبیاری کاهش یافته و در شوری 2 درصد، گیاهان کمترین رشد را داشتند. اثر سطوح شوری تا 0/5 درصد ناچیز و در بیشتر موارد اختلاف چندانی با گیاهان شاهد نداشت. ولی از شوری 1 درصد به بالا، کلیه شاخص‌ها به شدت تحت تنش شوری قرار گرفته و در مقایسه با غلظت صفر کاهش قابل توجهی داشتند. شاخص‌های رشد برای دو جنس هلندی و لولیوم در اکثر موارد معنی‌دار نبوده و تقریبا رشد یکسانی داشتند. مقایسه بین جنس‌های چمن در سطوح مختلف شوری از لحاظ شاخص‌های مورد بررسی در این آزمایش نشان داد که چمن آفریقایی نسبت به سه جنس دیگر در تمام سطوح مختلف شوری بیشترین مقدار شاخص‌های رشد را داشت.